Gisteren was een mooie gevarieerde special. Voor iedereen zat er wel wat in. Voor de snelheidsduivels kilometers rechte stukken waar je de topsnelheid echt kon uitproberen. Het toppunt daarvan was een recht, bijna vlak stuk van ruim 40 kilometer op een grote zandvlakte. “De top van onze auto ligt op 160-170 km/h en dat vinden we hard zat,” aldus Maik. “De absolute toppers kunnen nog 20-30 km/h harder. Ze doen hun best maar. Hoe hard wil je gaan, want vandaag was hard nog niet hard genoeg. Maar goed iedereen lijkt weer heel binnen, dus alles was onder controle.”
De andere kant van de stage waren duinen, heel veel duinen: vriendelijke duintjes en voor het eerst ook serieuze duinen: grote, steile joekels. Maik: “Die hadden we nog niet gezien in Saudi-Arabië. We begonnen al te denken dat ze er niet waren. De meeste duingebieden in de wereld (Zuid-Amerika, China, Rusland, Noord-Afrika, Namibië) zijn groot, minimaal een paar honderd km2. Het bijzondere in dit deel van Saudi is dat de duinen een soort vlekken-plan vormen, zeg maar een patchwork. Veel kleinere duingebieden, van zeg enkele tientallen km2, die op 10 tot 20 kilometer van elkaar liggen. De dag bestond dus voor een groot deel uit het racen naar de duinen, daar 5-15 minuten je ding doen en racen naar het volgende duinengebied.”
Verder vertelt Maik over etappe 8: “Wij hebben zonder problemen gereden: de auto en wij gaven geen krimp. We reden plek 39 en staan algemeen 32e. Het enige probleempje dat we hebben is dat het informatiescherm “valse” temperatuurmeldingen geeft: de motor is regelmatig “overheated” zonder dat echt te zijn. We wennen eraan en proberen het op te lossen
Vandaag gaan de mannen opnieuw dat enorme Empty Quarter in. Morgen lees je in deze update een nabeschouwing van etappe 9
